اگر ما روزه گرفتیم و به این فکر بودیم که خدای ناکرده کسی را برنجانیم یا به مقام و جاهی برسیم یا نتوانستیم خود را آماده کنیم که اگر به جاه رسیدیم، تفاوتی برای ما نداشته باشد، باطن ما روزه نگرفته است و چون باطن روزه نگرفته به باطن روزه نرسیده ایم.

(حکمت عبادات، ص141)

^{_{استاد شهید مرتضی مطهری}}

اساسا برنامه ماه مبارک رمضان برنامه انسان سازی است، یعنی برنامه این است که انسان های معیوب در این ماه خود را تبدیل به انسان های سالم، و انسان های سالم خود را تبدیل به انسان های کامل کنند. برنامه ماه مبارک رمضان برنامه تزکیه نفس است، برنامه اصلاح معایب و رفع نواقص است، برنامه تسلط عقل و ایمان و اراده، بر شهوات نفسانی است، برنامه دعاست، برنامه پرستش حق است، برنامه پرواز به سوی خداست، برنامه ترقی دادن روح است، برنامه رقاء دادن روح است. اگر بنا باشد که ماه مبارک بیاید و انسان سی روز گرسنگی و تشنگی و بی خوابی بکشد و مثلا شب ها تا دیروقت بیدار باشد و به این مجلس و آن مجلس برود و بعد هم عید فطر بیاید، و با روز آخر شعبان یک ذره هم فرق نکرده باشد، چنین روزه ای برای انسان اثر ندارد. اسلام که نمی خواهد همین طور مردم دهانشان را ببندند، دهانشان را ببندند یا نبندند [ برای اسلام فرق نمی کند ]، نه، با روزه گرفتن قرار است که انسان ها اصلاح شوند. چرا در روایات ما آمده است که بسیاری از روزه داران هستند که حظ و بهره آن ها از روزه، جزگرسنگی چیزی نیست. بستن دهان از غذای حلال برای این است که انسان همراه آن سی روز تمرین کند که زبان خود را از گفتار حرام ببندد، غیبت نکند، دروغ نگوید، فحش ندهد.

(مجله عقيدتي، فرهنگي، اجتماعي ديدار آشنا؛ مهر1385؛ شماره73)

مقام معظم رهبری

دعا در ماه رمضان و همه خصوصیات این ماه مبارک این است که ما را متذکر می کند؛ از غفلت بیرون می آورد؛ آلودگی های ما را به ما نشان می دهد و در بین دعا و نماز و توجه، فرصتی به ما دست می دهد که اشتباهاتی را که با آن ها انس و خو گرفتیم، بازنگری کنیم و آن ها را بشناسیم؛ چون گاهی انسان گناهی را عادت کرده که انجام بدهد و توجه ندارد که این گناه است. البته تنبلی، سستی و بقیه نواقصی را هم که داریم، می توانیم بازنگری کنیم.

این فصل یک ماهه، فصل بسیار باارزش و قیمتی است. در این سی روز یا بیست ونه روز، خدا لیله القدر را قرار داده و لیله القدر یک فرصت استثنایی در طول سال برای انسان است. که اگر انسان توانسته باشد آن شب را درک بکند، خیر زیادی گیرش آمده. در دعای وداع ماه رمضان - نه این دعای وداعی که در صحیفه سجادیه است - بلکه دعایی که در مفاتیح الجنان است، می گوید: و ان تجعلنی برحمتک ممّن خرت له لیله القدر و جعلتها له خیرا من الف شهر»؛خدایا ! من را از کسانی قرار بده که توفیق درک لیله القدر را به دست آوردند و لیله القدر برای آنها از هزار ماه بهتر و باارزش تر شده. لیله القدر برای همه این گونه نیست. آن کسی که برای او شب بیست وسوم یا شب بیست ویکم ماه رمضان، با شب بیست وسوم هر ماه دیگری فرق ندارد - نه ذکری، نه توجهی، نه حالی، نه گریه ای، نه تضرّعی؛ با غفلت می گیرد می خوابد، یا اصلاً یادش نمی آید که لیله القدر است، یا خدای نکرده آلوده به گناه و هوای نفس هم می شود - برای چنین انسانی لیله القدر بهتر از هزار شب نیست؛ یک شب است، آن هم یک شب خسران بار که برای او خیری ندارد. لیله القدر برای آن کسی از هزار ماه بهتر است که ساعات و دقایق آن شب را قدر بداند؛ از دقایق آن شب استفاده بکند. در آن دعا می خوانیم که خدایا ما را از آن کسانی قرار بده که شب قدرشان پوچ نمی شود؛ از دست نمی رود.

(مجله عقيدتي، فرهنگي، اجتماعي ديدار آشنا؛ مهر1385؛ شماره73)

امام خمینی(ره): برای لیله القدر مهیا بشوید.

ماه مبارک رمضان نزدیک شد و در این ماه مبارک خودتان را تقویت کنید به قوت های روحانی. در یک حدیث است که پیغمبر اکرم فرمودند که ماه رمضان آمد، اقبال کرد آمد، در ضمنش می فرمایند که: دعیتم الی ضیافه الله» ضیافت های خدا با ضیافت های مردم این است فرقش که وقتی شما را یک اشخاصی دعوت بکنند به یک مهمانی وقتی بروید در آن مهمانی به حسب فراخور حال یک چیزهایی برای خوردنی و یک چیزهایی برای تفریح و این چیزهاست. ضیافت خدا در ماه رمضان یک شعبه اش روزه است، آن ضیافت خداست، یک شعبه اش روزه است و یک کار مهمش که مائده غیبی و آسمانی است قرآن است شما دعوت شده اید به مهمانی خدا و شما در ماه رمضان مهمان خدا هستید.

مهماندار شما، شما را وادار کرده است به این که روزه بگیرید. این راه هایی که به دنیا باز است و شهوات هست... این ها را سدش کنید تا مهیا بشوید برای لیله القدر

(مجله عقيدتي، فرهنگي، اجتماعي ديدار آشنا؛ مهر1385؛ شماره73)

لطفاً بر روي ادامه مطلب كليك كنيد.

الهى اگر چه درويشم ولى داراتر از من كيست كه تو دارايى منى.

الهى چگونه گويم نشناختمت كه شناختمت و چگونه گويم شناختمت كه نشناختمت.

الهى ما همه بيچاره ‏ايم و تنها تو چاره ‏اى و ما همه هيچكاره ‏ايم و تنها تو كاره ‏اى.

الهى بحق خودت حضورم ده و از جمال آفتاب آفرينت نورم ده.

*یا صاحب الزمان(عج)* شرمنده ایم  ..

از خدا عذر بخواهیم که نسبت به ولی او کاری نکردیم! سال ها در غیبت است و هنوز بسیاری از جامعه ی شیعی ما از علل غیبت او هیچ نمی دانند.

شرمنده ایم که سهم امام عصر(عج) از ما و جامعه ی ما، جز سالی یک بار، آن هم در شهرهای مذهبی، آن هم برخی خیابان ها، آن هم فقط چند چراغ و ریسه ی لامپ و شکلات و شربت چیزی نیست.

^{بزرگی را پرسیدند زندگی چند بخش است؟}

^{گفت: دو بخش. کودکی و پیری ...}

^{گفتند: پس جوانی چه شد؟}

^{گفت: با عاشقی سوخت، با بي وفايي ساخت و با جدایی مرد.}

در نورالعلوم شیخ ابوالحسن خرقانی آمده است که :

نقل است که شبی شیخ ابوالحسن خرقانی نماز می کرد، آوازی شنود که هان بوالحسن، خواهی آنچه از تو می دانم با خلق بگویم تا سنگسارت کنند؟

شیخ گفت:ای بار خدای، خواهی تا آنچه از تو می دانم و از "کرم" تو می بینم با خلق بگویم تا دیگر هیچ کس سجودت نکند؟

آواز آمد : نه از تو ، و نه از من !!!

علامه حسن زاده آملی:

تا دهان بسته نشود دل باز نمیشود، و تا عبد الله نشوی عند الله نشوی، آنگاه از انسان اگر سَر برود؛ سحر نرود.

دنیاطلبى، سرچشمه ‏ى گناهان است. 

«لا تكرهوا ... لتبتغوا عرض الحیاة الدّنیا»

(سوره 24. نور آيه 33)

امام صادق (عليه السلام):

هر که بیشتر فکرش دنیا باشد، خداوند (مُهر) فقر بر پیشانی او زده و کارش را پریشان سازد و از دنیا به چیزی بیش از قسمت خود نرسد.

(كافی، ج 2 ، ص 319)

اول جهاد با مال است، بعد جهاد با نفس. نکند هنوز مالت را نداده باشی و برای جهاد با نفس به اینجا آمده باشی.

(مصباح الهدی، صفحه ۲۴۶)

^{انسان در حال نماز مورد توجّه خاصّ خداوند است.}

^{«یَراك حین تَقوم»}

^{_{(سوره 26. شُعراء آيه218)}}

^{_{امیر المؤمنین علی (عليه السلام):}}

<sub><sup>برای دنیای خود آنگونه کار کن که گویا همیشه زنده خواهی بود و برای آخرت خود آنچنان که گویی فردا خواهی مرد.

(مستدرک الوسائل، ج 25، ص 146)</sup></sub>

جوهره انسان در لابلای گرفتاری ها و تلخ و شیرینی ها روشن می شود.

«خلق الموت والحیاة لیبلوکم»

(سوره 7. ملك آيه2)

حضرت آيت الله بهجت(ره):

مهم تر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی(ع)، دعا برای بقای ایمان، ثبات قدم در عقیده و انکار نکردن حضرت تا ظهور او است.

(در محضر بهجت: جلد۲/صفحه۱۰۱)

تا رابطه ما با ولی امر، امام زمان(عج) قوی نشود، کار ما درست نخواهد شد و قوت رابطه ما با ولی امر(عج) هم در اصلاح نفس است.

(فیضی از ورای سکوت: صفحه۶۵)

عالمی می گفت: همانا در دنیا بهشتی هست که هر کس وارد آن نشده، وارد بهشت نخواهد شد.

گفتند: آن را به ما نشان بده؟

گفت: آن بهشت، ایمان است.

فرمانهای خدا به انسان ها، عهد او با آنان است.

«عهدنا إلی إبراهیم و إسماعیل أن طهرا بیتی»

(سوره 2. بقره آيه125)